Na przełomie XV i XVI w. żeglarze Bristolu kontynuowali wyprawy do Kanady, rozpoczęte przez Johna Cabota w 1497 r. Obok nich pojawili się na tym samym szlaku również i Portugalczycy. Przypuszcza się, że w w 1498 r. towarzyszył Cabotowi portugalski żeglarz Fernandes, mający później poparcie króla Hiszpanii oraz Henryka VII. W 1500 r. wyprawił się z Lizbony do Grenlandii Gaspar Corte-Real. Tenże żeglarz w swej drugiej wyprawie z 1501 r. wylądował na Labradorze, spenetrował wybrzeże Nowej Fundlandii, gdzie zetknął się z Indianami. Na początku XVI w. wielokrotnie docierali do wschodnich wybrzeży Kanady żeglarze angielscy z Bristolu, a angielscy rybacy rozwijali w tamtym regionie połowy ryb. O zainteresowaniu dworu angielskiego tymi wyprawami świadczy przywilej króla Henryka VII z 1502 r. dla kompanii rozwijającej eksploracje Nowej Fundlandii (Company of Adventurers to the New Found Lands). W latach 1502—1505 kompania utrzymywała regularną łączność z wybrzeżami Kanady, lecz niczego bliższego na ten temat nie wiadomo. Tradycje Johna Cabota kontynuował jego syn, Sebastian Cabot. W poszukiwaniu nowej drogi do Indii wysunął on jako jeden z pierwszych, że nowy kontynent uda się być może opłynąć od północy i tą drogą dotrzeć do Azji. Sebastian Cabot rozpoczął więc poszukiwania tzw. szlaku północno–zachodniego (North-West Passage).

blogprasa.pl/

[Głosów:0    Średnia:0/5]

ZOSTAW ODPOWIEDŹ

Please enter your comment!
Please enter your name here